Retail
Zmiany w Prawie własności przemysłowej – nowa definicja znaku towarowego
W dniu 16 marca 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 20 lutego 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo własności przemysłowej (Dz.U 2019, poz. 501; dalej: Ustawa zmieniająca), implementująca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2436 z dnia 16 grudnia 2015 r., mającą na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych.
Najbardziej wyrazistą zmianą jest modyfikacja definicji znaku towarowego, którym uprzednio było każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny. W znowelizowanym Prawie własności przemysłowej (dalej: PWP) zrezygnowano z wymogu graficznego przedstawienia oznaczenia, jako sposobu nieprzystającego do kierunków rozwoju technicznego i gospodarczego, a także potrzeb przedsiębiorców. Zgodnie z nową definicją znakiem towarowym może być każde oznaczenie umożliwiające odróżnienie towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa oraz możliwe do przedstawienia w rejestrze znaków towarowych w sposób pozwalający na ustalenie jednoznacznego i dokładnego przedmiotu udzielonej ochrony. Oznacza to, że zarejestrować będzie można np. zapach lub dźwięk.
Zmianie uległy również regulacje dotyczące wspólnych znaków towarowych, poprzez wprowadzenie bardziej szczegółowych przesłanek rejestracji i bezwzględnych przyczyn odmowy rejestracji wspólnych znaków towarowych. Istotne zmiany zostały ponadto wprowadzone w zakresie znaków towarowych gwarancyjnych. Znak towarowy gwarancyjny przeznaczony jest do odróżniania towarów, które zostały certyfikowane przez uprawnionego do tego znaku, w szczególności w zakresie użytego materiału, sposobu produkcji towarów, ich jakości, precyzji lub innych właściwości, od towarów, które nie są w ten sposób certyfikowane (są to znaki często spotykane na produktach żywnościowych, np. znak „Q jakość tradycja”). Umożliwienie rejestracji znaku towarowego gwarancyjnego w Polskim Urzędzie Patentowym ma ograniczyć koszty, który w przypadku rejestracji w Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej wynoszą 1500 EUR. Ze znaku wspólnego i gwarancyjnego uprawnione podmioty korzystają na zasadach określonych w regulaminie znaku, którego zakres określony został w PWP.
Kolają zmianą, wprowadzoną do PWP jest odformalizowanie trybu przedłużania prawa ochronnego na znak towarowy. Dotychczas przedłużenie o kolejne 10 lat prawa ochronnego wymagało wniosku podmiotu uprawnionego oraz decyzji Urzędu Patentowego. Obecnie samo uiszczenie opłaty za dalszy okres ochrony będzie równoznaczne z przedłużeniem ochrony.
Pełny tekst Ustawy zmieniającej zamieszczamy poniżej ->
Najbardziej wyrazistą zmianą jest modyfikacja definicji znaku towarowego, którym uprzednio było każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny. W znowelizowanym Prawie własności przemysłowej (dalej: PWP) zrezygnowano z wymogu graficznego przedstawienia oznaczenia, jako sposobu nieprzystającego do kierunków rozwoju technicznego i gospodarczego, a także potrzeb przedsiębiorców. Zgodnie z nową definicją znakiem towarowym może być każde oznaczenie umożliwiające odróżnienie towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa oraz możliwe do przedstawienia w rejestrze znaków towarowych w sposób pozwalający na ustalenie jednoznacznego i dokładnego przedmiotu udzielonej ochrony. Oznacza to, że zarejestrować będzie można np. zapach lub dźwięk.
Zmianie uległy również regulacje dotyczące wspólnych znaków towarowych, poprzez wprowadzenie bardziej szczegółowych przesłanek rejestracji i bezwzględnych przyczyn odmowy rejestracji wspólnych znaków towarowych. Istotne zmiany zostały ponadto wprowadzone w zakresie znaków towarowych gwarancyjnych. Znak towarowy gwarancyjny przeznaczony jest do odróżniania towarów, które zostały certyfikowane przez uprawnionego do tego znaku, w szczególności w zakresie użytego materiału, sposobu produkcji towarów, ich jakości, precyzji lub innych właściwości, od towarów, które nie są w ten sposób certyfikowane (są to znaki często spotykane na produktach żywnościowych, np. znak „Q jakość tradycja”). Umożliwienie rejestracji znaku towarowego gwarancyjnego w Polskim Urzędzie Patentowym ma ograniczyć koszty, który w przypadku rejestracji w Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej wynoszą 1500 EUR. Ze znaku wspólnego i gwarancyjnego uprawnione podmioty korzystają na zasadach określonych w regulaminie znaku, którego zakres określony został w PWP.
Kolają zmianą, wprowadzoną do PWP jest odformalizowanie trybu przedłużania prawa ochronnego na znak towarowy. Dotychczas przedłużenie o kolejne 10 lat prawa ochronnego wymagało wniosku podmiotu uprawnionego oraz decyzji Urzędu Patentowego. Obecnie samo uiszczenie opłaty za dalszy okres ochrony będzie równoznaczne z przedłużeniem ochrony.
Pełny tekst Ustawy zmieniającej zamieszczamy poniżej ->
